به نام دوستدار کودکان
بیانیه موسسه پژوهشی کودکان دنیا برای گسترش فرهنگ صلح
مقدمه:
صلح از ذهن انسان ها ریشه می گیرد. هر انسانی در یک محیط سالم می تواند با ارزشهای زندگی آشنا شود خود و دیگران را دوست داشته باشد به همه موجودات احترام بگذارد و بیاموزد که اجازه ندارد حق حیات و زندگی را از کسی دریغ کند.جنگ نیز از ذهن انسان ها ریشه می گیرد. بدین ترتیب باید در همان جا جنگ را خشکاند و به جای آن صلح، تفاهم، شکیبایی و عدالت را آموزش داد.
ما می دانیم که صلح فقط به معنای نبودن جنگ نیست، بلکه حضور در یک جامعه مدنی و سرشار از عدالت، تفاهم و همزیستی، دیگر پذیری، آزادی، دموکراسی و . . . است.
فصل یک
کلیات
به کودکانمان آموزش دهیم:
به همه انسانها از هر قوم، نژاد، رنگ، مذهب، و یا هر عقیده، زبان و باور احترام بگذارند.
هیچ فرقی بین انسانها نیست. هیچ انسانی به خاطر طبقه، نژاد، رنگ و مذهب و . . . به انسانی دیگر برتری ندارد.
قرار نیست که همه انسانها مانند هم فکر کنند و مانند هم زندگی کنند.
فصل دو
ادیان
به کودکانمان آموزش دهیم:
به همه ادیان و پیروان آن احترام بگذارند،
همه پیروان ادیان می توانند در کنار هم با شکیبایی و همزیستی زندگی کنند،
از هر روش و اندیشه ای که موجب جدایی و اختلاف بین پیروان ادیان می شود خودداری و پرهیز کنند.
فصل سه
اقوام، نژاد و زبان
به کودکانمان آموزش دهیم:
به همه اقوامی که در ایران زندگی می کنند احترام بگذارند. مردمان ترک، لر، کرد، بلوچ، ارمنی، گیلک، عرب، فارس و . . . همه قابل احترام هستند.
هیچ قومی برتر از قومی دیگر نیست.
بومیان منطقه خود را بشناسند و به خرد بومیان و اقوام مختلف احترام بگذارند.
به هیچ کس اجازه ندهند که قومی را تحقیر کنند.
هیچ فرقی بین انسانها از بابت رنگ و نژاد آنها وجود ندارد.
نباید انسان ها را بر اساس رنگ چهره شان نامگذاری و یا شناسایی کنند.
رنگ و نژاد امتیازی برای ارزشمند بودن نیست.
هر انسانی حق دارد که به زبان خود صحبت کند.
احترام گذاشتن به هر زبانی یعنی احترام گذاشتن به پیشینه فرهنگی مردمی که به آن زبان صحبت می کنند. توجه به انواع زبان هاست که می تواند زبان ما را غنی کند.
فصل چهار
جنسیت
به کودکانمان آموزش دهیم:
انسانها به خاطر جنسیتشان برتر و یا مهمتر نیستند.
از هر نوع رفتاری که بین دختران و پسران تبعیض قائل می شود پرهیز کنند.
هرگز قصه، شعر و یا حرفی که دختران را ضعیف و یا ناتوانتر از پسران معرفی می کند باور نکنند.
فصل پنج
معلولیت
به کودکانمان آموزش دهیم:
به همه افرادی که در یکی از توانایی های جسمی، ذهنی و حسی مشکل دارند احترام بگذارند.
هیچ انسانی را به خاطر معلولیت کنار نگذارند.
تلاش کنند که تا با معلولین ارتباط برقرار نمایند و آنها را در فعالیت های اجتماعی سهیم کنند.
این حق کودکان است که در کنار هم زندگی کنند.
فصل شش
پناهندگان
به کودکانمان آموزش دهیم:
به همه انسان هایی که به سرزمین ما مهاجرت کرده اند و یا پناهنده شده اند احترام بگذارند.
به حرف کسانی که پناهندگان را انسان هایی بد و یا مزاحم می دانند گوش ندهند.
را ه های ارتباط بیشتر با پناهندگان را بیابند.
فصل هفت
محیط زیست
به کودکانمان آموزش دهیم:
کره زمین را با تمام منابع طبیعی آن حفظ کنند،
از وسایلی که محیط زیست را تخریب می کند استفاده نکنند.
به هیج حیوانی آزار نرسانند.
مراقب حیوانهایی که نسلشان در خطر است باشند.
درخت ها را از بین نبرند و آب و هوا را آلوده نکنند.
فرهنگ صلح بدون حفظ محیط زیست معنا ندارد.
فصل هشت
خشونت
به کودکانمان آموزش دهیم:
رفتار خشونت آمیز نسبت به انسانها و موجودات دیگر نداشته باشند.
عوامل خشونت زا را بشناسند و برای از بین بردن آن فعالیت کنند.
از دست، پا و مغز خود برای صلح و دوستی استفاده کنند.
به هیچ انسانی آزار نرسانند.
کشتار انسانها را امری زشت و ناپسند بدانند.
از حرفها، برنامه ها اسباب بازی ها و فیلم هایی که خشونت را تبلیغ می کند پرهیز کنند.
و با خود هر روز تمرین کنند که رفتار خشونت آمیز اولین و آخرین راه حل مسایل و مشکلات نیست.
فصل نه
ارزشهای زندگی
به کودکانمان آموزش دهیم:
به ارزشهای زندگی احترام بگذارند و آنها را در زندگی خود به کار بگیرند.
صداقت، فروتنی، سادگی، اتحاد، دوست داشتن، شکیبایی، مسوولیت پذیری، شادی، تحمل، احترام، همکاری و . . . ارزش هایی هستند که روزانه باید آنها را با خود تکرار کرد و در زندگی آنها را رعایت نمود.
برای درک نظرات دیگران اشتیاق نشان بدهند.
برای پذیرش دیگران پیش قدم شوند.
فصل ده
خانواده
به کودکانمان آموزش دهیم:
به اعضای خانواده خود و خانواده های دیگر احترام بگذارند.
همه انسانهایی که در روستا، شهر و سرزمین ما زندگی می کنند جزو خانواده بزرگ تری هستند که ما به آن تعلق داریم.
به فرهنگ و آداب و سننی که هر خانواده دارد احترام بگذارند.
به شخصیت و خرد اعضای سالمند خانواده ها احترام بگذارند.
فصل یازده
مشارکت
به کودکانمان آموزش دهیم:
برای شنیدن حرفها و نظرات دیگران تلاش کنند.
به موقعیت جمع فکر کنند و به کارهای جمعی احترام بگذارند.
در فعالیتهای دیگران سهیم شوند و دیگران را در فعالیتهای خود سهیم کنند.
در انجام کارهای مختلف به نظرات دیگران توجه کنند.
اجازه ندارند به تنهایی برای جمعی تصمیم بگیرند و آن تصمیم را به دیگران تحمیل کنند.
برای درک بخشهای مشترکی که بین انسانها و گروه های مختلف وجود دارد تلاش کنند.
فصل دوازده
آزادی
به کودکانمان آموزش دهیم:
به همه تفاوت ها و تنوع ها احترام بگذارند. قرار نیست که همه انسانها شبیه هم باشند و مانند هم فکر کنند.
به عقاید دیگران احترام بگذارند.
از پیشداوری پرهیز کنند.
از هر چیزی که ارزش انسانی را به خطر می اندازد بپرهیزند.
به دیگران اجازه بدهند که آزاد فکر کنند و کسی را مجبور به پذیرفتن عقاید خود نکنند.
به آزادی انسانها احترام بگذارند.
آزادی با رعایت عدالت معنا پیدا می کند. آزادی با عدالت کامل می شود.
فصل سیزده
حقوق شخصی
به کودکانمان آموزش دهیم:
با حقوق خود آشنا شوند.
سایر کودکان و دوستان خود را با پیمان جهانی حقوق کودک آشنا کنند.
با حقوق بشر آشنا شوند و به حقوق بشر احترام بگذارند.
فصل چهارده
صلح
به کودکانمان آموزش دهیم:
برای صلح جهانی تلاش کنند و صلح را مقدم بر هر نوع درگیری بدانند.
عشق به انسان ها را تمرین کنند.
برای دستیابی به صلح جهانی با فرهنگ ملل دیگر آشنا شوند.
یاد بگیرند که راه نجات انسان ها فقط و فقط در سایه صلح و همزیستی است.
فصل پانزده
تعهد جمعی
به کودکانمان آموزش دهیم:
ما مربیان، معلمان، مراقبان، والدین و علاقه مندان به گسترش فرهنگ صلح با پذیرفتن مفاد این بیانیه می کوشیم موارد فوق را رعایت کنیم و همزمان آن را به کودکان پیرامون خود آموزش دهیم.
